بیماری های خود ایمنی

کم خوني وضعيتي است که در آن بدن گلبول هاي قرمز سالم کافي ندارد. گلبول هاي قرمز اکسيژن را به بافت هاي بدن مي رسانند. انواع مختلفي از کم خوني وجود دارد.

کم خوني پرنيشيوز کاهش گلبول هاي قرمز خون است که زماني رخ مي دهد که روده ها نتوانند ويتامين B12 را به خوبي جذب کنند.علل

کم خوني پرنيشيوز نوعي کم خوني ويتامين B12 است. بدن براي ساخت گلبول هاي قرمز به ويتامين B12 نياز دارد. اين ويتامين را از خوردن غذاهايي مانند گوشت، مرغ، صدف، تخم مرغ و محصولات لبني دريافت مي کنيد.

پروتئين خاصي به نام فاکتور داخلي (IF) ويتامين B12 را به هم متصل مي کند تا بتواند در روده ها جذب شود. اين پروتئين توسط سلول هاي معده آزاد مي شود. زماني که معده فاکتور ذاتي کافي توليد نکند، روده نمي تواند ويتامين B12 را به خوبي جذب کند.

علل شايع کم خوني خطرناک عبارتند از:

    تضعيف پوشش معده (گاستريت آتروفيک)    يک وضعيت خودايمني که در آن سيستم ايمني بدن به پروتئين فاکتور ذاتي واقعي يا سلول‌هاي موجود در پوشش معده که آن را مي‌سازند حمله مي‌کند.

در موارد نادر، کم خوني خطرناک از طريق خانواده ها منتقل مي شود. به اين کم خوني پرنيشيوز مادرزادي مي گويند. نوزادان مبتلا به اين نوع کم خوني فاکتور دروني کافي توليد نمي کنند. يا نمي توانند ويتامين B12 را به خوبي در روده کوچک جذب کنند.

در بزرگسالان، علائم کم خوني خطرناک معمولاً تا بعد از 30 سالگي ديده نمي شود. ميانگين سن تشخيص 60 سالگي است.

اگر:

    اهل اسکانديناوي يا اروپاي شمالي هستند    سابقه خانوادگي اين بيماري را داشته باشيد

برخي از بيماري ها نيز مي توانند خطر ابتلا را افزايش دهند. آنها عبارتند از:

    بيماري آديسون    بيماري گريوز    کم کاري پاراتيروئيد    کم کاري تيروئيد    مياستني گراويس    از دست دادن عملکرد طبيعي تخمدان ها قبل از 40 سالگي (نارسايي اوليه تخمدان)    ديابت نوع 1    اختلال عملکرد بيضه    ويتيليگو    سندرم شوگرن    بيماري هاشيموتو    بيماري سلياک

آرتريت واکنشي نوعي آرتريت است که به دنبال عفونت ايجاد مي شود. همچنين ممکن است باعث التهاب چشم، پوست و سيستم ادراري و تناسلي شود.علل

علت دقيق آرتريت واکنشي ناشناخته است. با اين حال، اغلب به دنبال عفونت رخ مي دهد، اما خود مفصل عفوني نمي شود. آرتريت واکنشي اغلب در مردان بين 20 تا 40 سال رخ مي دهد، اگرچه گاهي اوقات زنان را نيز مبتلا مي کند. ممکن است به دنبال عفونت در مجراي ادرار پس از رابطه جنسي محافظت نشده باشد. شايع ترين باکتري ايجاد کننده چنين عفونت هايي کلاميديا تراکوماتيس نام دارد. آرتريت واکنشي همچنين مي تواند به دنبال يک عفونت گوارشي (مانند مسموميت غذايي) باشد. در نيمي از افرادي که تصور مي شود به آرتريت واکنشي مبتلا هستند، ممکن است هيچ عفونتي وجود نداشته باشد. ممکن است چنين مواردي نوعي اسپونديلوآرتريت باشد.

برخي از ژن ها ممکن است احتمال ابتلا به اين بيماري را افزايش دهند.

اين اختلال در کودکان خردسال نادر است، اما ممکن است در نوجوانان رخ دهد. آرتريت واکنشي ممکن است در کودکان 6 تا 14 ساله پس از عفونت هاي گوارشي کلستريديوم ديفيسيل رخ دهد.

آرتريت روماتوئيد (RA) يک بيماري است که منجر به التهاب مفاصل و بافت هاي اطراف مي شود. اين يک بيماري طولاني مدت است. همچنين مي تواند اندام هاي ديگر را تحت تاثير قرار دهد.علل

علت RA مشخص نيست. اين يک بيماري خود ايمني است. اين بدان معناست که سيستم ايمني بدن به اشتباه به بافت هاي سالم حمله مي کند.

RA مي تواند در هر سني رخ دهد، اما در ميانسالي شايع تر است. زنان بيشتر از مردان به RA مبتلا مي شوند.

عفونت، ژن ها و تغييرات هورموني ممکن است با اين بيماري مرتبط باشند. سيگار کشيدن نيز ممکن است با RA مرتبط باشد.

اين بيماري کمتر از استئوآرتريت (OA) شايع است. OA وضعيتي است که در بسياري از افراد به دليل ساييدگي و پارگي مفاصل با افزايش سن رخ مي دهد.

سندرم شوگرن يک اختلال خود ايمني است که در آن غدد توليد کننده اشک و بزاق از بين مي روند. اين باعث خشکي دهان و خشکي چشم مي شود. اين بيماري ممکن است ساير قسمت هاي بدن از جمله کليه ها و ريه ها را تحت تاثير قرار دهد.علل

علت سندرم شوگرن ناشناخته است. اين يک اختلال خود ايمني است. اين بدان معناست که بدن به اشتباه به بافت سالم حمله مي کند. اين سندرم اغلب در زنان 40 تا 50 ساله رخ مي دهد. در کودکان نادر است.

سندرم شوگرن اوليه به عنوان خشکي چشم و دهان بدون اختلال خود ايمني ديگر تعريف مي شود.

سندرم شوگرن ثانويه همراه با يک اختلال خود ايمني ديگر مانند:

    آرتريت روماتوئيد (RA)    لوپوس اريتماتوي سيستميک    اسکلرودرمي    پلي ميوزيت    هپاتيت C مي تواند غدد بزاقي را تحت تاثير قرار دهد و شبيه سندرم شوگرن است    بيماري IgG4 مي تواند شبيه سندرم شوگرن باشد و بايد مورد توجه قرار گيرد

لوپوس اريتماتوز سيستميک (SLE) يک بيماري خود ايمني است. در اين بيماري، سيستم ايمني بدن به اشتباه به بافت هاي سالم حمله مي کند. مي تواند پوست، مفاصل، کليه ها، مغز و ساير اندام ها را تحت تاثير قرار دهد.علل

علت SLE به وضوح شناخته نشده است. ممکن است به عوامل زير مرتبط باشد:

    ژنتيکي    محيطي    هورموني    داروهاي خاص

SLE تقريباً 10 تا 1 در زنان بيشتر از مردان شايع است. ممکن است در هر سني رخ دهد. با اين حال، اغلب در زنان جوان بين 15 تا 44 سال ظاهر مي شود. در ايالات متحده، اين بيماري در آمريکايي هاي آفريقايي تبار، آمريکايي هاي آسيايي، کارائيب هاي آفريقايي و آمريکايي هاي اسپانيايي تبار شايع تر است.

ديابت نوع 1 يک بيماري مادام العمر (مزمن) است که در آن سطح بالايي از قند (گلوکز) در خون وجود دارد.علل

ديابت نوع 1 ممکن است در هر سني رخ دهد. اغلب در کودکان، نوجوانان يا بزرگسالان جوان تشخيص داده مي شود.

انسولين هورموني است که توسط سلول هاي خاصي به نام سلول هاي بتا در پانکراس توليد مي شود. لوزالمعده در زير و پشت معده قرار دارد. انسولين براي انتقال قند خون (گلوکز) به سلول ها مورد نياز است. در داخل سلول ها، گلوکز ذخيره مي شود و بعداً براي انرژي استفاده مي شود. در ديابت نوع 1، سلول هاي بتا انسولين کمي توليد مي کنند يا اصلاً انسولين توليد نمي کنند.

بدون انسولين کافي، گلوکز به جاي رفتن به سلول ها در جريان خون جمع مي شود. اين تجمع گلوکز در خون هيپرگليسمي ناميده مي شود. بدن قادر به استفاده از گلوکز براي انرژي نيست. اين منجر به علائم ديابت نوع 1 مي شود.

علت دقيق ديابت نوع 1 ناشناخته است. به احتمال زياد، اين يک اختلال خود ايمني است. اين وضعيتي است که زماني رخ مي دهد که سيستم ايمني به اشتباه به بافت هاي سالم بدن حمله کرده و آنها را از بين مي برد. در ديابت نوع 1، عفونت يا محرک ديگري باعث مي شود بدن به اشتباه به سلول هاي بتا در پانکراس که انسولين مي سازند حمله کند. تمايل به ايجاد بيماري هاي خود ايمني، از جمله ديابت نوع 1، مي تواند از شما به ارث برسد عمومی...